* یکبار فیلمی می‌دیدم که در اون آدمی برای اولین بار دوربین چشمی دید و وقتی از توی اون به اطرافش نگاه کرد دنیای عجیب و متفاوتی می‌دید که باور نمیکرد همون محیط قبلی خودشه و چندبار با حیرت دوربین رو به چشمش نزدیک و دور می‌کرد و محو این شگفتی شده بود

این صحنه همیشه جلوی چشمم هست و گاهی هم یادش می‌افتم

وقت‌هایی که با یه نفر صحبت می‌کنی و سر موضوعات مختلف بحث میکنی و متوجه می‌شی طرف مقابل یه دوربین جلوی چشمش گرفته و فقط دنیایی که از توی اون چشمی میبینه رو می‌فهمه و قبول داره و هر چقدر هم بخوای سرش رو بیرون بیاری تا همه اطرافشو ببینه قبول نمی‌کنه و محو دنیای توی چشمی شده...

این ویژگی باعث میشه نتونه آدم‌های اطرافش رو شامل طیف گسترده‌ای از رفتار و علایق ببینه

ناخودآگاه ذهن علاقه داره آدمها رو بر اساس چند تا ویژگی شاخص دسته‌بندی کنه و توی طبقه بچینه

توی هر طیف فکری و اعتقادی و تحصیلی و ... هم این حالت به وفور دیده میشه

به لطف فضای هم مجازی قضاوت‌ها سریع‌تر و تیزتر هم شدن

مثلا جایی می‌بینی کسی نوشته تورو خدا تو خونه حیوون نگه ندارید هم اونا گناه دارن هم ما

بهش میگن ده تا بچه بیاریم خوبه؟ اینجوری شماها راضی میشین؟

کسی میگه آخر شب صدای آهنگتونو پایین بیارین بقیه اذیت نشن

جواب میدن همش نوحه و هیات باشه و گریه خوبه؟ با اون‌ها مشکلی ندارین؟

میگن خداوکیلی حالا که سفر زیارتی حلاله ارز کشورو نبرین سوغاتی بخرین

میگن ببریم آنتالیا و پاتایا خرج فلان کنیم خوبه؟

 

** چند روز پیش توی یه گروه مجازی مطلبی گذاشته شد با این مضمون که داشتن دست راست ارزشه و مواظب باشیم ارزش‌ها بی ارزش نشن

 (البته واضحه که موضوع دست راست نیست و برای تقریب به ذهن عرض میکنم)

پرسیدم چرا صرف داشتن دست راست، ارزشه؟

این به این معنیه که دزدی نمی‌کنم؟

یا به این معنیه که مثلا دزدی‌ای که شامل شروط 16 گانه قطع دست بشه انجام ندادم

یا اصلا دزدی نمی‌کنم ولی تهمت زننده، دروغگو، منحط اخلاقی یا هر چیز دیگه ام

یا با فرض اینکه با اجرای حد، گناه فرد پاک می‌شه کسی که دستش راستش قطع شده از من پاک‌تره

یا شاید دست راست کسی توی جنگ قطع شده

یا اصلا توی نزاع خیابانی قطع شده

یا دزدی کرده و قطع شده ولی همچنان با دست چپش به دزدی مشغوله

یا فرض بگیرید ژان والژان اینجا بود و بعد از دزدی دستش قطع می‌شد، شخصی که خودش همیشه نون داره حق داره بگه باید بر گرسنگی غلبه میکرد و مرتکب دزدی نمی‌شد؟

لزوم داشتن یه ویژگی جسمانی که در ایجاد اون دخیل نیستیم چرا باید ارزش باشه؟

با فرض همه این‌ها لزوما می‌تونیم بگیم صرف داشتن دست راست و قطع نبودنش برای کسی ارزشه حتی توی اسلام بر وجودش تاکیدی شده باشه؟

خب در نهایت فکر بقیه چیزی توی مایه‌های این بود کسی که دست راستش قطع شده الان برای دفاع از خودش داره دلیل میاره یا از بحث به صحرای کربلا می‌زدن که بعله که داشتن دست راست ارزشه و کارهای خدا بی‌حکمت نیست و جامعه غرب که حکم قطع دست ندارن الان گرفتار چه فجایع انسانی و ... شدن


*** در منطق اصل خیلی مشهور " اثبات شی نفی ماعدا نمی‌کند" هست که خلاصه اش اینه: وقتی گفته می‌شه قرمز، رنگ قشنگیه به این معنی نیست که بقیه رنگها زشتن

با همین اصل می‌شه آدمها رو یه طیف گسترده ببینیم

کسی که کتاب می‌خونه معنیش این نیست عقاید عوامانه نداره

کسی که به فلانی رای داده معنیش این نیست با سر تا پای یه کلیت موافقه

کسی که با غیر همجنس خودش صحبت می‌کنه معنیش این نیست با هر کیفیت رابطه ای موافقه

کسی اعتقادات مذهبی نداره معنیش این نیست که هیچ حریمی نداره

کسی که به خدا اعتقاد داره معنیش این نیست هیچ مساله‌ای توی ذهنش نداره

کسی که با موضوع الف موافقه معنیش این نیست حق نداره با ب و جیم مخالفت کنه

کسی که نماز نمی‌خونه و روزه نمی‌گیره معنیش این نیست سفر زیارتی نمی‌ره

و خیلی مثال‌های دیگه که حتی متناقض با همدیگه‌ان و حتما همه‌مون باهاش برخورد کردیم

 

**** سعی کنیم قبل از به سرعت نظر دادن در مورد بقیه، بیشتر و عمیق‌تر نگاهشون کنیم...