بود...هست...نیست

خوش به حالت

راست میگی. باید خلاقانه باشه :)

بغل عمود دوچار 24 هم یاد ما باشید :)✔

فقط یه سوال از تصویر/سه نفری میرید؟!🚸

@شباهنگ! 914 چیه ؟ یه دفعه شماره رو کامل میدادی عامو! 😎

مواظب خودتون باشید سه تایی

@مرتضا د

@شباهنگ

شماره نمیخام جیمیل بده :)

یه جیمیل دارم که به اسم و فامیل خودمه :)

به سلامتی عزیزم. خوشحال شدم وبلاگت رو باز کردم خبر کربلا رفتنته. تجربه جالبی قطعا خواهد بود و از همه جوانب سفر لذت ببر. 😉

التماس دعا

سلام 

سلام. اونجا رفیقای ما رو دیدی یاد ما هم باش و به جای ما هم چند تا عمود رو برو.. شخصا وقتی پولدار شدم میخوام نزدیکای عمود 71 یه موکب خفن بزنم! من چای های پرررررررنگ و قهوه های عراقی رو خیلی دوست داشتم و تا 5_6 تا استکان به نیت هر کدوم از بچه ها و رفقا نمیخوردم ول کن نبودم! 
یعنی شمام سعی کن به جای غذا مذا بیشتر همون چایی رو بخوری که همه جوره اکی هست. 
مواظب خودت باش. جای ما رو خالی کن. هرچند مام تنگه احد رو نگهداشتیم:) 

خوش به حالت واقعا

اخ آخ آخ آخ! میگم اون جاده جاده بهشته میگی نع! من اصلا به هوس اون چایی ذغالی های پررنگ و قهوه هاش میخواستم "شب رو" بشم! روزا رو تو موکبای خلوت بخوابم! حیف زن و بچه رد خودم راه انداخته بودم گفتم خوبیت نداره!
بهشت با رود پر از چایی ذغالیِ داغ و پررنگ و تازه دم که هل و دارچین و گلاب هم بهش اضافه کرده باشن همینه دیگه.. چایِ جهنم هم سرده و هم مث آب دهن مُرده : کم رنگ! 
گزارش لحظه به لحظه بده ببینیم چه خبره.. مثل شباهنگ که رفته بود مشهد ها. اونطوری.. 

بعله! تازه من قدم به قدم با همون چایی ها زنده موندم و با تب و لرز خودم رو به کربلا رسوندم! هیچی غذا نمیخوردم که..
من پایه شب رویی نداشتم. اون زمان خیلی مد نبود و پسرا تک و توک شب میرفتن. دست و بال من بسته بود. الان خیلی مد تره و گویا جا افتاده. تازه شب رو باشی سحر کله پاچه هم میزنی. که این اصلا خودش اندیکاسیون انتخاب شب رویی داره!
اتفاقا قشنگیش به همین ثبت لحظه به لحظه است که چند سال بعد بخونی جیگرت حال میاد. مارم اونجا یاد میکنی. بده؟! وای فای رایگان زیاده. حواست رو جمع کن. برو دست خدا به همرات. 

الان؟! حالا شام چی بود؟! بخواب، کم بخوابی بدنت به هم میریزه. من کامنتم نذاشتم خودت باید تو کامنتدونی بنویسی. گفته باشم. فعلا که مارکوپولوی بلاگستانی. ولی برگستی ، هندو آفریقا رو باهات میام:)

سلام 

واااای! من اون صحنه‌ای که تو کامنت آخر توصیف کردین رو عاشقم! دستتو دراز کنی به گنبد می‌رسه انگار!

سلام

اوج تفاوت جنسیتی رو در کامنتا میبینی تو رو خدا!!:) ای خَدااا.
هنوز زنده ای تو؟! ای بابا هرکی جای تو باشه انقدر بی خوابی بکشه و بارون بخوره و زیر پای حرم آقا تو صحن حضرت فاطمه خودش رو جا کنه حتما جوونه میزنه! خلاصه دست راستت رو سر بقیه. دعا نمیخواد اصلا شما بخواب به نیت ما. ما خوابمون هم تو حرم بابامون عبادت و تسبیحه. 
یه چی میگم خوف نکنی. من پای تمومِ ضریح ها و در تمام حرم ها خوابیدم. بهترین و سبک ترین و خواب های تمام عمرم اصلا اونجا بوده. گوش هات رو به غرغر بقیه ببند و چون زیارت اولی هستی اونجوری که عشقت میکشه زیارت کن. زیارت اول مثل معدل ترم اوله. کلن معدل رو میاره بالا.. 
بعدم یعنی آدم خونه باباش نخوابه؟ کجا بخوابه پس؟! 
ما میخوابیدیم تو حیاط. پامون رو هم میزدیم به دیوار. بعد همینطوری گنبد ها رو نگاه میکردیم. از دیالوگای ما بقیه خندشون میگرفت. مثلا مریم تو خواب و بیداری میگفت قشنگ از گنبد حرم نجف پیداست که این بابای ماست! میگفتم آخه متر و معیارت چیه برای سنجش و تفاوت حرم ها؟ میگفت همین که گفتم!  نوش جونت هرچی چایی که میخوری.. جای منم خالی کن. هرچند من رفتم گشتم چند کیلو از اون چای های موکب ها پیدا کردم و آوردم و دم میکنم و میخورم. اصلا برا من دواست. نخورم بدن درد میگرم:)
گزارش بده باز. یه مقدار جزئی تر. پس کی راه میفتید؟ دیر نشه؟ تو راه هرچی بیشتر بمونی بهتره. من اون راه رو 5 روزه رفتم. (چون تو کربلا جایی نداشتیم ترجیح دادیم بیشتر تو مسیر باشیم). مواظب خودت باش مریض نشی. هیچ آدابی و ترتیبی مجو، هرچه میخواهد دل تنگت زیارت کن.. 

خیلی خوبه. برووووو تو میتونی. فقط کفش یا کتونیت رو دربیار و از همون دمپایی پلاستیکی سبک های خودشون بپوش. با تاول سخته راه بری. با سرنگ آب تاول ها رو بکش. ولی پوستش رو ابدا دست نزن و نکّن . چون خودش مثل یه بانداژ استریله. عسل چه کثیف کاریه باز؟! مگه زخم شمشیر صدر اسلامه؟! همونا الان بودن میومدن من سوچور میزدم و رو تاولا پماد زینک اکساید میمالیدن. برو درمانگاهای مسیر و پماد زینک اکساید بگیر. برای عرق سوز و تاول خوبه. با باند هم ببندش. 
تو مسیر چون خسته این همگی این کانتکتا پیش میاد. خیلی صلوات بفرست که عصبانیتت رو بتونی کنترل کنی یا خدایی ناکرده مشاجره ای بین همراهاتون پیش نیاد. هرچند فقط خدا میدونه همراه و همسفر بی برنامه و ناهماهنگ و سر به هوا که بقیه رو معطل خودش میکنه چقدر رو اعصابه! 
خدا کمکتون کنه. همه ی این سختی ها با دیدن گنبد طلایی امام حسین از تنت در میره. اصلا زنده میشی.. من با تب 39درجه مسیر رو رفتم. تو هم میتونی. مایعات بخور بدن کم آب میشه. نترس . از هیچی نترس. به سلامت و با دست پر برمیگردی. من از بابام خیلی کمک گرفتم تو هم ازش کمک بگیر. اینهمه براش قرآن خوندی پس کجا میخواد جبران کنه؟! 
 یعنی تا حالا یادم نمیاد اینطوری ازش کمک خواسته باشم و اینطوری کمکم کرده باشه. تو بیابون تاریک و اطراف کربلا پشت یه موتور سه چرخه ای که نمیدونستیم چیه و کیه و کجا میره با سه تا دختر امانت دستم، گم شده بودیم. تو تب 39 درجه میسوختم. ولی دستام و صورتم از شدت باد سردی بود که به صورتم میخورد یا ترس و وحشتی که کرده بودم بی حس شده بود. حتی نمیتونستم لب هام رو تکون بدم و داد بزنم.. از بابام کمک خواستم. هرچی دعا بلد بود خوندم تا رسیدیم به یه گاراژ ساعت 3_4 صبح!! یه نور و یه جاده پیدا شد. وقتی میخواستم از پشت این موتور سه چرخه هه پیاده بشم زانوهام توان نداشت! احساس کردم زانو ندارم.. از ترس فقط میلرزیدم.. یه عده ایرانی دیدیم که وقتی قیافه های زرد و رنگ پریده ما رو دیدن جا باز کردن ما نشستیم تو مینی بوسی که گرفته بودن.. فقط خدا میدونه مثل معجزه بود.. من تب داشتم خیلی حالیم نمیشد داره چی میشه.. ولی دست عنایت خدا رو دیدم.. برای منم دعا کن. و بدون دست قدرتمندی مواظب شماست.
 هر کدوم از شما قطعه پازل خودش رو در این تابلوی بی نظیر پر میکنه. همه سعیت رو بکن که پازلت درست و قشنگ باشه.. همین که جزیی از اون کلی خودش ته عشق و صفاست و قسمت خیلی ها نشده. پس استفاده کن.

هی میام چک می‌کنم ادامه‌ی سفرنامه رو نوشتین یا نه.

آخ آخ آخ.. دلم رو آتیش زدی.. یعنی یاد منم بودی؟!
بی انصاف اون وقتی که من عتبات بودم گر و گر برای شماها دعا میکردم جز تو و سپیدار کی میدونست من اونجام؟! 
بعد من چقدر برات دعا کردم.. حالا حالا باید برام دعا کنی.. به خدا که من با دعاهای شما الان باید به عرش اعلی میرسیدم و از بی لیاقتی و بدبختی خودمه که وضعم اینه.. میدونم دعاهای دل پاک شما صد درصد مقبوله.. 
پس اثر دعای خیر تو بود که دیروز یه خواب خوب و عجیب دیدم.. با یه عده در معیت حضرت آقا اومده بودیم حج خونه خدا.. باهام حرف زدن و من کل روز رو حیران این خواب و دیالوگ هامون هستم..
میدونی ما ایرانیها تا اربعین رو خراب نکنیم، تا از اصالتش خارجش نکنیم، تا با بی فرهنگی و خودخواهی نابودش نکنیم دست برنمیداریم.. 
من اگر بخوام بنویسم چیا دیدم و چیا راه نفسم رو بند می آورد و چقدر در مقابل کرامت میزبان عراقی احساس شرمندگی داشتم خودش مثنوی هفتاد من میشه.. 
اینکار شما رو میطلبه.. بشینید بعد از اربعین آسیب شناسی کنید.. اون موکبهای پرخرج و برج ایرانی آیا سادگی و صفای موکب های محقر عراقی رو به حاشیه نمیبره؟! 
ما جای عراقیا ، اصلن اجازه میدیم مثلا از یه کشور دیگه پاشن بیان تو کشور ما و تازه برای ما رئیس بازی دربیارن؟! حالا اذیت و آزار که بماند.. از بیست و پنج میلیون زائر فقط دو میلیونش ایرانیه، قدّ سی میلیون، ناز و ادا و افاده و حاشیه و اوردر دارن! 
نمیشه برای سفر عتبات و بویژه اربعین هم مثل حج "قبلش" جلسه توجیهی برگزار بشه و این موارد مهم گوشزد و آموزش داده بشه.. 
هزار جور میشه کار کرد و البته که ما خیلی احتیاج به فرهنگسازی داریم.. چون فرهنگ نداریم. چون همدلی و انسانیت در ما کم رنگه. چون خودخواه و خود محور و همیشه به فکر خودیم و فقط ادددددددعا داریم! ادعامون گوش فلک رو پر میکنه ولی وقت عمل گم میشیم و تو زمین فرو میریم! چون فکر میکنیم از همه برتریم و همه کائنات باید در خدمت ما باشن... ما نمیفهمیم این آب یا خرما یا غذا تنها دارایی یه خانواده عراقیه که نیم خورده پرت میکنیم روی زمین.. ما نمیفهمیم چون باور نمیکنیم چون خودمون هیچ وقت اینطوری نبودیم و نمیتونیم باشیم.. ما از مازاد پولمون انفاق میکنیم. اگر صدقه میدیم یا عبادت میکنیم منتظر پاسخ و پاداش فوری هستیم! خمس رو که با دست گردون و هزار تا کلاه شرعی میپیچونیم.. ما دلامون از مال حرام و شبهه ناک پرشده، با سود بانکها و وام ها.. دیگه این چیزا رو نمیفهمیم. نمیفهمیم طرف ماشینش رو میفروشه میره صد کیلو ماهی میخره برای شام زائرا یعنی چی.. نمیفهمیم پول قرض کردن و سفره انداختن برای زائرا یعنی چی.. نمیفهمیم وزیر مسکن عراق با ماشین میفرسته دنبال زائرا میاره خونش پذیرایی میکنه یعنی چی.. چرا؟! چون وزیر و وکیل ما تا فرش قرمز براش پهن نکنن از ماشینش پیاده نمیشه.. ما تفرعن رو از مسئولینمون به ارث بردیم.. خلایق هرچه لایق.. 

کاری که اون مرد و زن و کودک عراقی میکنه نه در توان و نه در فهمِ مای ایرانی هست.. مجاورت برای دل باصفا، محبت میاره.. اونها رفتارشون انعکاسی از رفتار امام حسین هست.. چه قشنگ گفته آقای میرباقری.. 
ایرانی ها البته فقط کفش واکس میزنن! میدونی؟! هم مرقوم به صرفه است و هم با نشستن انجام میشه! :)
 
ببین خیلی از دوستای من کربلان. اگر حالت بده معرفی کنم بری پیش یکی از دوستام که پرستاره.. معاینه بشی. شاید آنتی بیوتیک لازم باشه. یه سرمی چیزی بزنی ، تو سرما خوردگی بدن کم آب میشه، بعدم تو سفر اتومات آدم کم آب میخوره که دستشویی نره.. اینا میشه یه چرخه که حال رو بدتر میکنه؟! هوم.. خبر بده ببینم چه کردی..
 

به مام وطن خوش اومدی و زیارت قبول. من همش نگران بودم پول و ارز تون رو نتونید اونجا تبدیل کنید و تو راه بمونید.. انقدر که تو منو حرص دادی بقیه بی سرو صدا و مریضی برگشتن.. تازه راه رو هم دو روزه رفتن! فکر کن دکتر مریم دو روزه اون راه رو رفته دختره ی 45 کیلویی! از ترس شیفت بیمارستانش که مرخصی نداشته.. یعنی این شیفتای بیمارستان قاتل جونه..
مام به نیت همه ی همه ی همه ی همه ی زائرا آش پشت پا پختیم و چی بود یعنی! 
خلاصه که خوش برگشتی و خود همین سفر جدای اون قسمت معنویش یه دانشگاهه و تجربه هاش قیمتی هستن.. سفرت رو حفظ کن. حال و هوات رو نگه دار.. 
اتفاقا زنعموی منم میگفت آخرش به این نتیجه رسیدم که نبینم و دقت نکنم و حرص نخورم.. خودش تجربه است دیگه:)

به سلامتی برگشتین پس :)

خداروشکر:)